Ieder jaar komen ze terug die verjaardagen en daardoor ook die gevreesde kinderfeestjes, die gepaard gaan met een boel krijsende eisende kinderen die slecht zijn opgevoed want ja ik heb ze niet opgevoed, DUH! Dit jaar dacht ik er goed vanaf te komen omdat ze midden in de intelligente corona lockdown jarig was. Een cupcake-drive-by moest het gevoel dat ze iets door de corona mistte, wegnemen. Alle beste vriendinnen en familie zouden langs komen rijden om haar te feliciteren, wij zouden een stuk of wat cupcakes de auto in mikken. Simpel toch?
Ja die droom duurde ook niet lang, tijdens de cupcake drive by, drivede er niemand by. Iedereen stapte uit de auto of van de fiets, hadden cadeaus en bleven hangen aan onze cupcaketafel. Er kwamen mensen spontaan langs die we niets eens gezegd hadden dat we dit gingen doen, ouders waren blij dat ze elkaar weer zagen en probeerde zoveel mogelijk sociaal contact in te drinken, want wie weet wanneer het weer kon. En aan het einde van de straat stond de handhaving op een afstandje te koekeloeren of dit uit de hand zou lopen. Het was dus een compleet feest, geen drive by. Dat neemt echter niet weg dat ik nu onder het kinderfeestje uitkwam, nee want de drive by is geen kinderfeestje mam.
Het probleem is dat mijn dochter heel sociaal is, net een kind van d’r moeder zullen we maar zeggen. En ze heeft niet 1 speciale vriendin maar een heel leger. Dus ieder jaar weer de discussie hoeveel kindjes mag ik op mijn feestje mama. En altijd aan het begin van de planning denk ik, nee maar een paar kindjes dit jaar. Het werden er 12 dit jaar. Wederom niet een paar maar gewoon een heleboel, omdat nee zeggen nu gewoon niet mijn sterkste kant is. Dan de vraag: “Wat gaan we doen”. Ik ben een groot fan van feestjes buitens huis plannen, vooral omdat een ander dan de voorbereidingen mag doen en ook de zooi weer mag opruimen en niet mama. Gister was het feest en gingen we met drie auto’s op weg naar Funvalley van Ballorig, waar we in 3,5 uur tijd die kinderen hebben volgepropt met cake, slagroom, marshmallows, sprinkels, zure tongen, spekjes, fruitgommies, rijstpuffs, friet, pannenkoeken, poffertjes, limonade en ijsjes. Totaal doped up van een sugarrush weer afgegeven aan hun ouders, met de mededeling “Sorry alvast”!
We zijn er weer voor een jaar klaar mee, al weet ik zeker dat Romy alweer een hoop moois aan het plannen is voor volgend jaar.